نمایندگان مجلس در جلسه دیروز خود، بندهایی از لایحه برنامه هفتم را تصویب کردند که بر اساس آن، دولت صرفاً امکان قیمت گذاری در کالاهای اساسی یارانه ای، کالاها و خدمات انحصاری و کالاها و خدمات عمومی را خواهد داشت. بر این اساس می توان گفت که قیمت گذاری شورای رقابت در خصوص خودروهای پرتیراژ که عرضه آن حالت انحصاری دارد، به رسمیت شناخته شده است. از سوی دیگر، امکان قیمت گذاری بر کالاهایی مانند فولاد (در صورتی که انحصاری شناخته نشود) در سازوکارهای غیربازاری از دولت سلب خواهد شد.
قیمت گذاری دستوری یکی از مسائل مهم اقتصاد ایران در سال های گذشته بوده است. در یک نظام معمول و متعارف اقتصادی، عرضه و تقاضای کالاها، قیمت را مشخص می کنند و افزایش مصنوعی قیمت ها، در صورتی که با تبانی با عرضه کنندگان صورت نگرفته باشد، خودبه‎خود با عرضه به قیمت پایین تر سایر عرضه کنندگان، تعدیل می شود.
با این حال در اقتصاد ایران که مشخصا با مسائل متعددی نظیر تحریم ها، ناقص بودن شبکه های عرضه و توزیع و همچنین تورم های مزمن روبه‎رو بوده، این موضوع ابعاد متعددی بسته به کالاهای مختلف پیدا کرده است که می توان به سه دسته از آن اشاره کرد:
1- در خصوص دسته ای از کالاها مانند لبنیات در سال های گذشته، دولت با ارائه ارز 4200 به تولیدکنندگان، انتظار داشت آن ها با قیمت های مصوب محصولات خود را عرضه کنند، اما از آن جایی که این ارز به هر نحو به دست تولیدکنندگان نمی رسید و یا آن ها امکان عرضه به قیمت های بالاتر در بازار را داشتند، عملاً این نظام قیمت گذاری درصد تحقق کامل نمی یافت.
2- در خصوص دسته ای دیگر از کالاها مانند خودرو، از آن جایی که شرایط حاکم بر فضای عرضه به گونه ای بود (و تا امروز بوده) که واردات محدود و یا ممنوع شده است، در نتیجه، خودروسازان، ناخودآگاه قدرتی انحصاری در بازار پیدا کرده اند. در این جا نیز اگرچه دولت تاکنون از ابزارهای مختلفی برای کنترل قیمت خودروها(ی پرتیراژ) استفاده کرده است، با این حال، از آن جایی که به عنوان مثال امکان تنظیم عرضه به دست خودروسازان بوده، آن ها در سال های گذشته از طرق مختلفی اقدام به محدودکردن عرضه به قیمت دستوری می کردند که همین موضوع موجب افزایش قیمت ها در بازار، امکان عرضه خودروسازان از مسیرهای دیگر به بازار به قیمت های بالا و همچنین فشار افکار عمومی به دستگاه های ناظر برای افزایش رسمی قیمت خودرو می شد.
3- اما در خصوص دسته ای دیگر از کالاها که تولید آن ها با استفاده از ذخایر سرمایه ای طبیعی مانند نفت و فولاد،  انجام می شود، از آن جایی که این محصولات ابتدا به ساکن، قیمت دیگری غیر از هزینه های استخراج و احیاناً آماده سازی برای عرضه خام ندارند، همواره مسئله این بوده است که آیا می بایست صرفاً به این قیمت، عرضه این کالاها برای بخش تولید انجام شود و دولت بر این قیمت ها نظارت کند؟ پرواضح است از آن جایی که در بازارهای جهانی، قیمت این کالاها به دلیل کمیابی و افزایش هزینه های حمل و نقل و همچنین مولفه های دیگر (هزینه فرصت این منابع) تحت تاثیر قرار می گیرند، قیمت های این کالاها در بازارهای خارجی بسیار بیشتر از قیمت آن ها در داخل بر اساس هزینه های تولید است. موضوعی که انواع و اقسام مفاسد نظیر قاچاق معکوس را به همراه خواهد داشت.
 بنابراین در سال های گذشته، فرمول های قیمتی مرکب از مولفه های مختلف از جمله قیمت این کالاها در بازارهای جهانی ملاک تعیین قیمت قرار می گرفت تا از این طریق مثلاً شرکت ملی نفت یا فولاد، بتواند به تامین مواد اولیه صنایع میانی و در نهایت پایین دست اقدام کند.
با  این حال، نوسانات نرخ ارز که موجب نوسان در تعیین ریالی قیمت جهانی این محصولات در فرمول های یادشده می شد، و یا تغییر قیمت های جهانی این کالاها که اساساً نرخ دلاری این کالاها را دستخوش تغییر می کرد، موجب شد تا دو نگاه برای تعیین و کنترل نوسانات قیمت این کالاها به وجود بیاید. اول این که حد نوسان برای آن در نظر گرفته شود. نظیر قیمت خوراک پتروشیمی ها که دولت هم اینک اقدام به آن کرده است. دوم: تعیین قیمت دستوری توسط دولت. تا از قبل آن، اساساً امکان دسترسی صنایع داخلی به مواد اولیه و خام ارزان و در نتیجه کاهش هزینه های تولید در طول زنجیره ارزش صنایع پایین دست، و حتی نهایتاً کاهش بخشی از فشارهای تورمی موجود در بازار میسر شود.
از آن جایی که نگاه دوم، فاصله زیادی با مکانیزم های طبیعی عرضه و تقاضا حداقل بین بازارهای داخلی و خارجی دارد، طبیعی است که به‎طور خلاصه، حفظ کارآمدی این مدل تولید و عرضه، می بایست با مداقه هاو مکانیزم های نظارتی بیشتری انجام شود که با توجه به نظام بوروکراسی کنونی دولت تاکنون، امری بسیار دشوار بوده است. در هر حال، همین موضوع موجب مناقشه در ماه های گذشته در بین نخبگان کشور شد.
تعیین تکلیف قیمت گذاری در برنامه هفتم
با این حال، هم اینک مجلس در جریان تصویب بندهایی از لایحه برنامه هفتم، تکلیف قیمت گذاری را در اقتصاد ایران برای 5 سال آینده مشخص کرده است. خلاصه مصوبه ای که دیروز مجلس به تصویب رساند، تعیین محدوده قیمت گذاری دولت در اقتصاد یا همان قیمت گذاری دستوری و زدودن دخالت دولت در سایر بخش هاست.
بر این اساس و طبق جزء (3) بند(ج) ماده 48 لایحه برنامه هفتم به منظور توسعه اشتغال و رشد اقتصادی از طریق سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و تعاونی:
-قیمت‌گذاری دولتی به استثنای کالاهای اساسی یارانه‌ای و کالاها و خدمات انحصاری و عمومی ممنوع است.
در تبصره یک این ماده آمده است: کالاهای اساسی یارانه‌ای، کالاهایی است که از یارانه مستقیم ارز ترجیحی یا یارانه مستقیم ریالی مانند پرداخت مستقیم بخشی از قیمت کالا توسط دولت برخوردار شده‌اند.
تبصره دو این ماده بیان می دارد: کالاها و خدمات انحصاری، صرفاً کالاها و خدماتی است که بازار آن ها توسط شورای رقابت به عنوان مصادیق بازارهای انحصاری تشخیص داده شده است.
در تبصره 3 نیز آمده است: کالاها و خدمات عمومی، کالاها و خدماتی است که دولت تنها عرضه‌کننده آن ها بوده و تولید و عرضه آن در تملک و اختیار دولت بوده و منافع حاصل از فروش آن نیز مستقیماً در اختیار دولت قرار می‌گیرد.

بهاره موفقی- خوشنویسی با تاریخ چندین هزار ساله، هنری است که هنرمند در خلوت خود اعجاز می‌آفریند؛ قلم آغشته می‌شود بر جوهری که تمامیت آن معنویت است و عرفان و عشق. خوشنویسی پیکره خود را از ظرافت دستان هنرمندی می‌گیرد که خطی خوش را بر صفحه بی‌جان کاغذ به‌مثابه یک نقش و نگاره زیبا احیا می کند و تلألوی نور و معنویت را به تصویر می‌کشد. به گزارش «خراسان»، به مناسبت 21 مهرماه روز ملی خوشنویسی سراغ تعدادی از استادان این هنر در مشهد رفتیم تا هم گریزی به وضعیت خوشنویسی در شهر و استان بزنیم و هم از مشکلات این هنر قدسی بگوییم.

محمدعلی فراستی، رئیس انجمن خوشنویسی خراسان رضوی است. او از سال 1366 به عنوان خوشنویس وارد آستان قدس رضوی شد و تاکنون در این هنر مشغول است و هنرآفرینی می کند. او درباره فضای هنر خوشنویسی در مشهد می‌گوید: مشهد ظرفیت بسیار بالایی دارد چون یکی از ارکان خوشنویسی کشور است. ما دوست داریم که سازمان های دولتی و حامیان خصوصی با ما رفاقت شان را بیشتر و این هنر قدسی را حمایت کنند. این هنر اگر حمایت نشود، جوانان و نوجوانان ما در آینده‌ای نه چندان دور به سمت و سوی دیگری خواهند رفت و مسئولان فرهنگی ما باید پاسخگوی این مهم باشند. در این خصوص انجمن تلاش خود را می‌کند و کلاس‌هایی را برگزار می کند، اما اگر جوانان با درهای بسته این کلاس‌ها مواجه شوند، مشکلاتی ایجاد خواهد شد. فراستی ادامه می‌دهد: افتخار می‌کنم که استادان ما تا حالا جز خوبی ننوشته‌اند؛ هرچه نوشتند از ادبیات و سخنان بزرگان و ائمه اطهار(ع) است؛ بنابراین عاجزانه خواهش می‌کنم مسئولان ما را در این زمینه کمک کنند. وی درباره زمان برگزاری کلاس‌های خوشنویسی نیز می گوید: کلاس های انجمن خوشنویسان از نیمه مهرماه شروع می‌شود و تا اردیبهشت سال بعد ادامه دارد. کلاس های خوشنویسی در تابستان نیز به‌صورت فشرده از تیر تا مرداد تشکیل می‌شود. بنابران مسئولان باید با ما همکاری کنند که از استادان استفاده شود. استادان درجه یکی داریم، اما کلاس ها کمرنگ است و آن‌گونه که باید و شاید نیست. کلاس‌های ما مخاطبان خاصی دارد و شاید توان مالی فراهم کردن این فضا برای آن‌ها مهیا نباشد. باید حامیان این نخبه ها را کمک کنند. در این زمینه تا جای ممکن با  سازمان‌های مختلف نامه‌نگاری کردیم و تخفیف‌هایی هم در نظر گرفته‌ایم و هزینه‌ها را آن‌قدر پایین آورده‌ایم که مدرس ما متضرر می‌شود؛ بنابراین باید ارشاد، شهرداری، سازمان‌های دولتی و فرهنگی کمک کنند.

حسین قائمی نیز یکی دیگر از استادان و پیش‌کسوتان هنر خوشنویسی در مشهد است و حدود 35 سالی در این عرصه مشغول است. در مسابقات جهانی کل کشورهای اسلامی رتبه اول را کسب کرده و کتیبه های زیادی هم از او در حرم عتبات، مدینه منوره و حرم امام رضا(ع) موجود است. وقتی از استاد قائمی سوال می‌کنم که وضعیت هنر خوشنویسی را در مشهد چگونه ارزیابی می کند؟ می‌گوید: خوشنویسی قبل از انقلاب در مشهد جایگاه ضعیفی داشت، اما بعد از انقلاب با همت انجمن خوشنویسان و استادان پیش‌کسوت این توفیق حاصل شد که هم اکنون استادان درجه یک کشور، از مشهد به عنوان قطب خوشنویسی کشور یاد می‌کنند. بیشترین استادان خوشنویسی را در مشهد داریم، همچنین بیشترین میزان هنرجویان در برخی از رشته ها متعلق به مشهد است. وی ادامه می دهد: رتبه‌های نفرات اول تا سوم مسابقات جهانی خوشنویسی در کشورهای مختلف را خوشنویسان مشهدی کسب می‌کنند. وی در ادامه برای حفظ جایگاه خوشنویسی در مشهد می گوید: در حوزه حمایت از تشکل خوشنویسی اگر نگویم هیچ، کمتر سازمانی هست که در مشهد برای خوشنویسی سرمایه‌گذاری و با انجمن خوشنویسان همکاری کند. این امر در حالی است که انجمن خوشنویسان تنها انجمنی است که بین همه انجمن های هنری مدارکش ارزش معادل دارد. وی می افزاید: برای برگزاری یک نمایشگاه باید از مسئولان خواهش و تمنا کنیم که به ما فضا بدهند. همچنین برای تقدیر از استادان حاضر نیستند کمترین ریالی هزینه کنند. ای کاش دستگاه‌هایی مثل آستان قدس، ارشاد و حوزه هنری توجه بیشتری به این هنر می‌کردند. انجمن خوشنویسان، هیچ فضا و مکانی ندارد و انجمن با هزینه شهریه هنرجویان هزینه اجاره کلاس ها را فراهم می‌کند در حالی‌که در استان های دیگر این امکان فراهم است.

حسین صالحی، مدرس دانشگاه هنر و از دیگر استادان خوشنویسی شهر است که با او هم‌کلام می شویم. استاد صالحی درجه ممتازی را سال 1372 و درجه استادی را در سال 1391 دریافت کرده و 30 سال است که در این حوزه مشغول به فعالیت است. او می‌گوید: هنر خوشنویسی در خراسان پیشینه گسترده‌ای دارد و یکی از خاستگاه های این هنر به‌ویژه در حوزه خط نستعلیق است. ما  نام آورانی چون سلطان علی مشهدی، میر علی هروی در مکتب خراسان، حسن شاملو و... را به‌عنوان نام آوران این هنر داشته ایم. امروزه هم از قافله خوشنویسی هم‌روزگاران خود عقب نیستیم و استادان بزرگی در مشهد هستند که فعالیت می کنند. وی درباره جایگاه خوشنویسی در مشهد می گوید:  انجمن خوشنویسان مشهد یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های آموزش و تولید آثار خوشنویسی در ایران است. با وجود این، امکانات بسیار  اندکی در اختیار داریم که هر روز هم این امکانات کمتر می‌شود. حال و روز  این روزهای خوشنویسی مشهد شرایط نامساعدی دارد ولی به همت استادان بزرگوار خوشنویسی مشهد، این کار مهم به انجام می رسد و به تربیت شاگرد مشغول هستند. فرایند تربیت خوشنویس و هنرمندان تراز اول در خراسان منقطع نشده است. هرچند شرایط خوب نیست، اما کار معطل نمانده است. ما در حوزه فرهنگ و هنر عده‌ای عاشق داریم که هنر خوشنویسی با همین جان‌فشانی و کار این عزیزان در استان پیش رفته است. وی می‌افزاید: خط خوب نیاز همیشگی جامعه است و این‌گونه نیست که مقطعی باشد. ضمن این‌که معنویت و حس و حال قدرتمندی که در خوشنویسی هست، عده‌ای را به سمت خودش خواهد آورد. صالحی درباره محدودیت‌های موجود بر توسعه هنر خوشنویسی می‌گوید: جا دارد کسانی که توان دارند، همت کنند و ساختمانی را برای انجمن خوشنویسان مشهد ایجاد کنند. ما معتقدیم ترویج خوشنویسی، ترویج معنویت است. 

«شیخ عزالدین قسام»؛  آغازگر قیام علیه اشغالگری صهیونیست‌ها

با وجود این‌که طی روزهای اخیر، نام «عزالدین قسام» را به عنوان شناسه بخشی از ارتش فلسطین در تقابل با رژیم اشغالگر قدس  بسیار می‌شنویم، اما شاید ندانیم که او 88 سال قبل و در آستانه تاسیس رژیم جعلی اسرائیل، سازمانی منظم را تشکیل داد که نخستین هسته‌های مقاومت اسلامی در سرزمین فلسطین محسوب می‌شد. در این نوشتار به معرفی «قسام» و اندیشه‌های او پرداخته‌ایم 

جواد نوائیان رودسری – نامش لرزه بر اندام دشمن می‌اندازد؛ حتی زمانی که در قید حیات ظاهری نیست. صهیونیست‌ها آن‌قدر از او و تاثیر یادش بر فکر جوانان فلسطینی می‌ترسند که مزارش را هم گلوله‌باران می‌کنند. با این حال امروز، نام عزالدین قسام برای مبارزان از جان گذشته فلسطینی، کلیدواژه قیام است در برابر غصب، در برابر ظلم و در برابر دهه‌های متمادی جنایت، قتل، اسارت و آوارگی. قسام زمانی پرچم قیام در برابر صهیونیست‌ها را برافراشت که هنوز رژیم غاصب صهیونیستی اعلام موجودیت نکرده ‌بود. او با هوش و تیزبینی خاص خودش، خیلی زودتر از دیگران فهمید که راه ایستادن در برابر غصب و تاراج قبله اول مسلمین، فقط مقاومت است و بس. عزالدین‌ قسام در تاریخ مقاومت فلسطین، ترجمان قیام و پایداری است، الگوی ایستادن در برابر باطل و جان بر سر آرمان گذاشتن. آن‌چه او را از دیگر رهبران تاریخ معاصر فلسطین جدا می‌کند، غلبه روح اسلامی در قیام وی بر تظاهرات نژادی است. قسام مسئله قدس را یک مسئله اسلامی می‌دانست و آن را قضیه‌ای ملی یا عربی تلقی نمی‌کرد و این همان کابوس بزرگ صهیونیست‌هاست؛ کابوسی که امروز عینیت یافته و شراره‌های بیدادی که بیش از 75 سال است به جان مردم فلسطین انداخته‌اند، اینک دامن خود آن ها را گرفته ‌است. به بهانه پیروزی‌های پرغرور این روزهای ملت فلسطین و به مناسبت پیچیدن دوباره نام عزالدین قسام در فضای پرجنب و جوش مقاومت، امروز با هم نگاهی به زندگی پر فراز و نشیب وی خواهیم انداخت.

شهید عزالدین قسام در 28 آبان 1261 شمسی در روستای جبله در بخش لازقیه سوریه امروزی، که در آن دوره قسمتی از امپراتوری عثمانی بود، دیده به جهان گشود. او در 14 سالگی و به تشویق پدر برای یادگیری علوم دینی به قاهره و دانشگاه الازهر رفت، اتفاقی که به بزرگ ترین شانس زندگی او در سیر تربیت جهادی تبدیل شد. قسام در الازهر شاگرد شیخ محمد عبده، شارح نهج‌البلاغه و شاگرد معروف سیدجمال‌الدین اسدآبادی بود و سال‌ها حضور در کنار عبده، از قسام یک عالم دینی با نگاهی پیشرو و جدید ساخت؛ نگاهی که نوید یک آینده پرشور را برای جهان اسلام می‌داد و می‌کوشید تا از ورای اختلافات مذهبی که دستمایه جدی‌ترین توطئه‌های استعمار برای استحمار توده‌ها در سرزمین های اسلامی بوده و هست، مسئله تقریب مذاهب اسلامی را با هدف احیای عصر طلایی تمدن اسلامی، مورد توجه قرار دهد. قسام خیلی زود این روحیات را بروز داد. در سال 1290 شمسی، همزمان با حمله ناوگان ایتالیا به طرابلس، با هدف اشغال لیبی، او دست به حرکتی گسترده در منطقه لاذقیه زد و حتی برای تهیه سلاح و اعزام نیروها به بندر اسکندرون، خانه شخصی‌‌اش را فروخت. اما با انعقاد معاهده سایکس – پیکو و واگذاری منطقه لاذقیه به فرانسوی‌ها، اقدامات قسام راه به جایی نبرد. استعمار فرانسه کوشید تا او را بازداشت و صدایش را خفه کند. به همین دلیل وی ناچار شد به فلسطین برود؛ فلسطینی که در آن ایام، تحت قیمومت انگلیس قرار گرفته بود و به دنبال وعده لرد بالفور، وزیر خارجه وقت بریتانیا به روچیلد، مبنی بر ایجاد یک کشور کاملاً یهودی در اراضی فلسطین، صهیونیست‌ها از سراسر دنیا، گروه گروه به این سرزمین می‌آمدند تا مقدمات اشغال بزرگ را فراهم کنند. همان‌طور که هرتصل، نظریه‌پرداز تفکرات صهیونیستی، سال‌ها قبل به «سیسیل رودز»، استعمارگر مشهور انگلیسی در قاره آفریقا گفته بود، طرح صهیونیست‌ها در فلسطین، یک طرح صددرصد استعماری بود.  

قسام در چنین شرایطی به حیفا، شهری در شمال فلسطین رفت و مسجد «استقلال» را پایگاه فعالیت‌های خود قرار داد. وی در کنار تدریس، سخنرانی‌های پرشوری برای مردم ایراد می‌کرد که نقش مهمی در تنویر افکار عمومی داشت. قسام واقعاً خطیب توانایی بود و این توانمندی، مردم را به سوی او می‌کشاند. آن روزها، فلسطین به دلیل مهاجرت صهیونیست‌ها به کانون درگیری‌های سخت میان مسلمانان و اشغالگران تبدیل شده ‌بود. قیام‌هایی از سوی برخی بزرگان مسلمان و روشنفکران عرب شکل گرفت که با وجود تاثیرگذاری محدود، دوام چندانی پیدا نکرد. واقعیت آن بود که فلسطین در شرایط قیام سراسری قرار نداشت. مردم به تازگی از زیر یوغ افندی‌های پر مدعای عثمانی نجات پیدا کرده و هنوز طعم شیرین آزادی را نچشیده، به درد وخیم‌تر استعمار و هجوم صهیونیست‌ها دچار شده ‌بودند. قسام با علم به این موضوع و درک خطر بزرگ مهاجرت مداوم یهودیان، کوشید تا مبنای مبارزه را همان دیدگاه اسلام‌محوری قرار دهد. سیدجمال‌الدین اسدآبادی و شاگردانش، افرادی مانند محمد عبده، مبلغ آن بودند. قسام برای آغاز مبارزه، دو رویکرد جداگانه، اما مرتبط به هم را طراحی کرد؛ رویکرد اول روشنگری در میان جامعه اسلامی بود و رویکرد دوم، تشکیل سازمانی منظم و منسجم برای آغاز مبارزات مسلحانه و جدی با استعمار و صهیونیست‌ها.

 هادی/ دیروز در عصر توفانی تهران، یک خبر جنجالی اردوگاه سرخ ها را آشفته کرد. نوتیس یحیی گل محمدی به باشگاه پرسپولیس و بی توجهی مدیران، قهر و تهدید به فسخ سرمربی این تیم را در پی داشت و در حالی که رسانه ها رگباری اخبار مربوط به این ماجرا را پوشش می دادند، برخی به واسطه استوری سرمربی پرسپولیس که حاوی کلمه «خداحافظ» بود، حتی از فسخ یک طرفه گل محمدی خبر دادند. غیبت سرمربی پرسپولیس در تمرین روز دوشنبه و چهارشنبه کافی بود تا مشخص شود توفانی در راه است. هرچند غیبت و قهر گل محمدی برای سرخ ها و فوتبال‎دوستان تازگی نداشت اما هیچ گاه موضوع تا حد فسخ قرارداد جدی نشده بود. قهرهای گل‌محمدی و تحریم تمرینات پرسپولیس موضوع تکراری است و او فصل گذشته نیز در دو مقطع با مدیران باشگاه دچار مشکل شد و از حضور در تمرینات تیم خودداری کرد و با وساطت پیش‏کسوتان باشگاه ماجرا ختم به خیر شد. این بار اما اوج اختلافات گل‌محمدی و رضا درویش مدیرعامل باشگاه پرسپولیس پیش از شروع فصل نمایان شد. در جایی که به خاطر انجام نشدن خواسته‌های وی در نقل و انتقالات و برپایی اردویی خارجی و نارضایتی او از مدیر باشگاه این موضوع آغاز  و بعد از جذب نبیل باهوئی بدون هماهنگی با وی این اختلاف به اوج خود رسید. حتی در جلسه‌  اضطراری باشگاه در خصوص ماجرای جدایی علیرضا بیرانوند از پرسپولیس، گل‌محمدی و درویش در این جلسه به صورت مستقیم با یکدیگر گفت‎وگو نمی‌کردند و حاضر نبودند با یکدیگر صحبت کنند. همه این اختلاف ها و کدورت ها هم سر یک کلمه بود! (پول) قطعا فوتبال‎دوستان به یاد دارند که ابتدای فصل با وجود مشخص شدن خریدهای پرسپولیس و جذب آن ها تمرین به خاطر اعتصاب بازیکنان دیر شروع شد و گلایه ها و اشک یحیی در پی این اتفاق خبرساز شد. درنهایت درویش با برداشت 35 میلیاردی از پس انداز حاصل از سود سهام باشگاه و پرداخت 10 درصد پیش پرداخت اعتصاب را شکست و حتی وعده هایی برای پرداخت دیگر مطالبات معوقه از جمله پاداش دو قهرمانی و آپشن ها و معوقات دو فصل پیش داده شد. اما ظاهرا تا دیروز که یحیی ناچار شد به سیم آخر بزند و پس از بی توجهی باشگاه به نوتیس ششم موضوع را رسانه ای کند، به جز پرداخت چند درصد از قراردادهای فصل جاری خبری از معوقات نبود. بر اساس شنیده ها در چند روز گذشته بسیاری از بازیکنان و دستیاران گل محمدی به او مراجعه کرده و از مشکلات مالی و برگشت خوردن چک هایشان گفته اند و از او خواسته اند مدیریت را برای پرداخت مطالبات‎شان مجاب کند. حتی چک خود یحیی هم برگشت خورده و او که حالا درک بهتری از شرایط بازیکنان و دستیارانش دارد، تصمیم می گیرد به تمرین نرود. ادامه غیبت یحیی ماجرا را رسانه ای می کند تا جایی که برخی رسانه ها از فسخ قرارداد سرمربی پرسپولیس خبر می دهند که البته  فرشید طاهری مدیر نقل و انتقالات سازمان لیگ فوتبال ایران با رد شایعه فسخ قرارداد یحیی گل محمدی تاکید می کند  هیچ نامه‌ای در این خصوص از جانب آقای گل محمدی یا وکیل قانونی او برای فسخ قرارداد ارسال نشده است.مصطفی لشگری مدیر روابط عمومی باشگاه پرسپولیس هم در اظهارنظری مشابه می گوید:« نوتیس های آقای گل محمدی به باشگاه رسیده بود اما هیچ نامه‌ای نسبت به فسخ ایشان یا تهدید به این موضوع دریافت نکردیم.» پیگیری ها نشان می دهد چون هنوز مهلت نوتیس آخر به سر نیامده سرمربی پرسپولیس اقدامی برای فسخ نکرد؛ اما او به قدری از وضعیت موجود عصبانی بوده که تیم را رها کرده و به باغ شخصی اش در اطراف تهران رفته و به درخواست اعضای هیئت مدیره برای حضور در جلسه روز گذشته هم پاسخ منفی داده است. واقعیت این است که قهرمانی های متوالی پرسپولیس در سال‎های اخیر در لیگ و جام حذفی به واسطه آپشن های قرارداد بازیکنان و پاداش قهرمانی مدیران باشگاه را زیر بار مالی سنگینی برده است که انباشته شدن آن‎ها کار را به جاهای باریک کشانده و نمونه آخر آن هم قهر و تهدید گل محمدی است. البته اختلاف یحیی با درویش فقط بر سر مسائل مالی نیست و سرمربی سرخ ها بارها به عدم جذب مهاجمان خارجی مدنظرش اعتراض کرده و بابت نتایج تیم در آسیا و لیگ نگران بوده است. حال باید دید اعضای هیئت مدیره که روز گذشته جلسه اضطراری تشکیل دادند می توانند منابع مالی جدیدی جذب کنند تا با تزریق پول به باشگاه هم معوقات سنگین گذشته را بپردازند و هم درخواست سرمربی برای جذب یک مهاجم خوب خارجی را برآورده کنند یا نه. البته تجربه و سابقه نشان داده گل‌محمدی هربار بعد از این گونه  اتفاقات خوش و خرم به تمرینات بازگشته اما سوالی که پیش می‌آید این است که اگر شرایط خوب بوده و این مربی بازگشته است چرا قهر می‌کند ؟ اگر شرایط ایده آل و مورد تایید وی نیست، چرا در پرسپولیس مانده و همچنان به کار خود ادامه می‌دهد؟

گروه ادب و هنر -روز گذشته، دکتر محمدرضا راشد محصل، استاد برجسته زبان و ادبیات فارسی در 87 سالگی از دنیا رفت.وقتی با صدای گرفته‌اش شاهنامه می‌خواند و از ادبیات می‌گفت، گرمایی دوست‌داشتنی به جان آدمی می‌افتاد طوری که گذر زمان به‌یک‌باره رنگ می‌باخت. برایش فرقی نداشت چه کسی مقابلش نشسته یا پشت خط تلفن از او سؤالی درباره ادبیات میکند. به تمام سؤالات حضوری، کتبی و تلفنی با صبر و شکیبایی پاسخ می‌داد. آن‌قدر دقیق که گویی درسی مهم را برای دانشجویانش توضیح می‌دهد. جمله به جمله پیش می‌رفت و عجله‌ای برای پایان دادن به این گفت‌وگو نداشت. هر بار برای انجام مصاحبه‌ای کوتاه با او تماس می‌گرفتیم مطمئن بودیم به سؤالاتمان پاسخ داده می‌شود و همین اتفاق هم می‌افتاد؛ مگر یک‌بار، آن‌هم جمعه هفته گذشته که قصد داشتیم با او درباره سهراب سپهری گفت‌وگویی داشته باشیم. تعجب و نگرانی ما از این که استاد راشد محصل پاسخ تلفن را نداده بی‌دلیل نبود. پاسخ ندادن استاد را مبنی بر کسالتی زودگذر گذاشتیم. تا این که روز گذشته خبر درگذشت این استاد کم‌نظیر به گوشمان رسید. استادی که با خودش نذر کرده بود تماس هیچ فردی را که درباره ادبیات سؤالی دارد، بی‌پاسخ نگذارد حالا دیگر میان ما نیست.

 راشد محصل به روایت راشد محصل 

زنده‌یاد دکتر محمدرضا راشد محصل دریک مراسم‌ بزرگداشت که به‌افتخار او برگزارشده بود، خودش را چنین روایت کرد: من 87 سال پیش در یک روستای مغموم و خرابه به نام افضل‌آباد در بیرجند از پدری فاضل و مادری پاک، متولد شدم. روزگار کودکی تا چشم گشادم دیوارهای کوتاه و درهم‌شکسته روستا را دیدم که امیدوارم به من همت بلند داده باشند. در آن روزگار، اطراف افضل‌آباد بیابانی وسیع و بی‌انتها را دیدم که وسیع نگری را به من آموخت. اگرچه افضل‌آباد، آبی شور داشت اما مرکزیت منطقه با این روستا بود. برای تحصیلات ابتدایی به همراه دیگر دوستان، هر صبح، سفره‌ای با چندتکه نان و نان‌خورش بسیار اندک و چند کتاب را به پشت می‌بستیم و 3 کیلومتر راه را برای رسیدن به مدرسه می‌رفتیم. عصر هم با همین هیئت برمی‌گشتیم. شش سال این مسیر را پیمودم، بعد از شش سال ابتدایی به بیرجند مهاجرت کردیم و در دوران نوجوانی به راه باورمندی افتادم و سپس وارد دانشسرای مقدماتی شدم.  زمان جنگ جهانی دوم و حدود سال 1332 بود، کاغذ کمیاب و اجناس گران بود و دانش آموزان مشق را روی روزنامه می‌نوشتند. در مدرسه هم سخت نمی‌گرفتند چون شرایط را می‌دانستند که کاغذ نیست. زندگی هم به نظر به این سادگی نبود و مشکلات در شهرهای کوچک بیشتر بود. با چراغ‌نفتی درس می‌خواندم، آب‌شور هم می‌خوردم و چیزی نمی‌شد. به گفته قدیمی‌ها دود چراغ خوردیم تا اینجا.

اگر وام همسرم نبود، اجاره‌نشین بودم 

در دانشسرا هرماه 60 تومان به ما می‌دادند. همین مبلغ، مقدمه‌ای برای خرید و اجاره کتاب بود. درحالی‌که هم‌کلاسی‌هایم با این پول، اشیای قیمتی و زمین می‌خریدند، من کتاب می‌گرفتم و هنوز هم این کتاب گرفتن‌ها ادامه دارد. اگر وام بانک همسرم نبود امروز باید اجاره‌نشین می‌بودیم. 

 سید خلیل سجادپور- جوان ۲۴ ساله ای که در پی قتل زن جوانی در زیرزمین خانه متروکه تحت تعقیب کارآگاهان پلیس آگاهی خراسان رضوی قرار داشت، روز گذشته با رصدهای اطلاعاتی در پردیس تهران به دام افتاد و به ارتکاب جنایت در مشهد اعتراف کرد.
 رئیس پلیس آگاهی خراسان رضوی ساعاتی بعد از دستگیری متهم فراری و در مصاحبه ای اختصاصی به خبرنگار روزنامه خراسان گفت: به دنبال کشف جسد زن ۲۴ ساله تبعه خارجی( افغانستانی )در زیرزمین یکی از منازل ویلایی متروکه در بولوار چمن مشهد، گروهی از افسران کارآزموده اداره جنایی پلیس آگاهی خراسان رضوی با هماهنگی و دستورات قاضی ویژه قتل عمد وارد عمل شدند و تحقیقات گسترده‌ای را آغاز کردند.
 سرهنگ کارآگاه جواد شفیع‌زاده افزود: بررسی‌های مقدماتی نشان داد که زن جوان با شال خودش خفه شده است و احتمالاً با قاتل سابقه آشنایی دارد؛ چراکه در بازدیدهای صحنه جرم هیچ آثاری از ورود خشونت بار به محل دیده نمی‌شد از سوی دیگر تماس مشکوکی که با همسر نجیبه(مقتول) گرفته شده بود بیانگر  شناخت متهم از وضعیت اجتماعی زن جوان بود. به همین دلیل گروه تخصصی کارآگاهان زیرنظر مستقیم سرهنگ مهدی سلطانیان (رئیس اداره جنایی آگاهی) به تجزیه و تحلیل جرم پرداختند و سپس با راهنمایی‌های تجربی قاضی دکتر صادق صفری به سرنخ‌هایی از ارتباط جوان ۲۴ ساله افغانستانی در فضای مجازی دست یافتند که در یکی از گروه‌های تلگرامی با نجیبه (مقتول) آشنا شده بود. مقام ارشد پلیس آگاهی خراسان رضوی تصریح کرد: ادامه تحقیقات نشان داد که نادر ملک (متهم 24 ساله) در یک طباخی مشغول کار است اما وقتی کارآگاهان برای دستگیری وی وارد عمل شدند مشخص شد او به سمت تهران گریخته است بنابراین رصدهای اطلاعاتی با هماهنگی قضایی ادامه یافت تا این که وی با همکاری حراست شرکت عمران شهر پردیس شناسایی شد. وی گفت: به همین دلیل گروهی از کارآگاهان به سرپرستی سروان عظیمی مقدم (افسر پرونده) عازم تهران شدند و متهم به قتل فراری را امروز( روز گذشته )دستگیر کردند. سرهنگ کارآگاه شفیع‌زاده اضافه کرد: وی دقایقی بعد از دستگیری، ارتکاب قتل در منزل ویلایی مترکه را پذیرفت و گفت آن زن را که هموطن خودم بود در تاریخ بیست و چهارم مهر و پس از مشاجره لفظی خفه کردم.رئیس پلیس آگاهی خراسان رضوی خاطرنشان کرد:تحقیقات در این باره با دستورات ویژه قضایی ادامه دارد.

  یکی از هیجان‌انگیزترین ورزش‌های جهان که برای بسیاری از افراد فقط جنبه تفریحی دارد، سنگ‌نوردی است. بالا رفتن از صخره‌های طبیعی یا دیواره‌های سالنی با استفاده از طناب و ابزار مخصوص در حالی‌که شیب 90 درجه دارند، جذابیت‌های خاص خودش را دارد، اما آیا می‌دانستید که پادشاه سنگ‌نوردی جهان یک ایرانی است؟ او در سال 96 موفق به شکستن رکورد جهان شد و بعد از آن بود که فدراسیون جهانی سنگ‌نوردی وقتی اسم او را به عنوان یکی از ورزشکاران این رشته ذکر می‌کرد، با نام
 (king reza alipour) به معنی پادشاه رضا علیپور می‌نوشت. او در مسابقات آسیایی هانگژوی امسال هم درخشید و موفق به شکست یکی از برترین سنگ نوردهای جهان در مسیر دست‌یابی به مدال طلا شد. «علیپور» در دیدار فینال مسابقات سنگ‌نوردی بازی‌های آسیایی هانگژو در ماده سرعت به مصاف «جین‌بائو لونگ» از چین رفت و موفق به شکست نماینده میزبان شد. او با ثبت زمان 5 ثانیه و ۳۰۲ هزارم ثانیه، انتهای طلایی دیواره را لمس و از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد. حریف چینی او در فینال لیز خورد و ترجیح داد مسابقه را ادامه ندهد. در پرونده امروز زندگی‌سلام در گفت‌وگو با «رضا علیپور» از این رشته ورزشی، چالش‌هایش، مسیری که او تا امروز پیموده و ... خواهیم گفت.

بهترین سنگ نوردهای جهان
در آسیا هستند
به‌عنوان اولین سوال از او درباره سطح مسابقات آسیایی هانگژو می‌پرسم و این که آیا با حضور سنگ نورد مطرح اندونزی که رکورددار جهان بود، به مدال طلا فکر می‌کرده یا خیر که می‌گوید: «سطح مسابقات آسیایی بسیار بالاست. رقیب‌های اصلی من در مسابقات جهانی دقیقا همین افرادی هستند که در آسیا با آن‌ها رقابت کردم. بنابراین اگر سنگ نوردی بتواند در آسیا قهرمان شود، شانس بسیار بالایی دارد تا در جهان هم قهرمان شود، چون بهترین سنگ نوردهای جهان در آسیا هستند. البته این ماجرا، اتفاق جدیدی نیست و از ابتدا، نماینده‌های آسیا در این رشته بسیار قوی و جزو نفرات برتر بودند. همان‌طور که اشاره کردید، رقیب اصلی من در این دوره از مسابقات از اندونزی و رکورددار جهان بود که خدا را شکر موفق به حذف او شدم. من برای کسب مدال طلا به این‌جا رفته بودم. بدن من برای شرکت در این دوره از مسابقات بسیار قوی بود، چون تمرینات زیادی کرده بودم. چندین بار در چند وقت اخیر و در تمرینات، نزدیک رکوردهای جهانی را زده بودم. الان رکورد جهانی 4 ثانیه و 90 صدم ثانیه است و من تا 4 ثانیه و 98صدم ثانیه را هم در تمرینات ثبت کردم. حتی بعضی وقت‌ها در تمرینات، همین رکورد جهانی را هم ثبت کردم».

حریفم در فینال هول شد!
در ثانیه‌های ابتدایی شروع مسابقه فینال، حریف او پایش لیز خورد و دیگر تلاشی برای ادامه مسابقه نکرد. به او می‌گویم که فینال ساده‌ای را برای کسب مدال طلا پشت سر گذاشتید که می‌گوید: «رمز اصلی موفقیت من در فینال، شروع بسیار سریعی بود که موفق به انجام آن شدم. وقتی رقیبم این استارت سریع را از سمت من دید، یک لحظه بیش از حدی که بدنش آمادگی داشت، می‌خواست واکنش نشان بدهد که به ناهماهنگی عصب و عضله‌اش منجر شد. یک جورهایی هول شد و بنابراین دست و پایش در رفت و از رقابت خارج شد، اما اگر ما با هم صعود می‌کردیم و او تا آخر مسابقه را ادامه می‌داد، به نظرم باز هم من برنده می‌شدم و او را شکست می‌دادم. با تایم حذفش می‌کردم و حتی شاید با سرعت بیشتر، رکورد جهان را هم می‌توانستم در این مسابقه بزنم. رشته سنگ‌نوردی جزو سخت‌ترین رشته‌های جهان است که تقریبا همه بدن با آن درگیر می‌شود. شما باید در اوج سرعت بتوانید پای‌تان را بگذارید گوشه یک گیره که کلا 2 سانتی‌متر بیشتر نیست. به همین دلیل، اتفاقی که برای حریف من در فینال افتاد، اتفاق روتینی محسوب می‌شود و من خودم برایم پیش آمده که به همین دلیل مدال طلای قهرمانی جهان را از دست دادم. کسی که در این رشته فعالیت می‌کند، این چیزها را دقیقا می‌داند. می‌خواهم بگویم که فینال من برخلاف تصور، بسیار سنگین بود، چون همان فردی که در فینال به من باخت، در مسابقات قهرمانی جهان اخیر نایب‌قهرمان شده بود».

استعداد نداشتم اما تلاش زیادی کردم
از «رضا» می‌پرسم که از چند سالگی وارد این رشته ورزشی شده و چطور استعدادش را کشف کرده است، می‌گوید: «من از 10 سالگی توسط پسر دایی‌ام و با پیشنهاد او به این رشته آمدم و با تمرین‌های خیلی زیاد به این‌جا رسیدم. در اصل چیزی که باعث موفقیت من شد، استمرار، استمرار و استمرار بود. استعداد زیادی نداشتم. من با تلاش، یک سری پروتکل‌ها و قوانین برای موفقیت در این رشته را عوض کردم تا رکورددار جهان شدم. قبل از من، همه رکورددارهای جهان قدشان یک متر و 85 تا 90 سانتی‌متر بود اما من با قد یک متر و 70 سانتی‌متر، توانستم رکورد جهان را بشکنم و 4 سال رکورددار جهان باشم. من تنها قهرمان مسابقات سنگ نوردی در جهان هستم که 4 سال، رکورد جهان را در اختیار داشته و برای همین هم، فدراسیون جهانی وقتی اسم من را به عنوان رکورددار این رشته جایی می‌زد، به عنوان پادشاه این رشته معرفی می‌کرد و این‌طور می‌نوشت:
(king reza alipour)».

تنها ایرانی هستم که برترین ورزشکار غیرالمپیکی جهان شدم
این سنگ نورد درباره مدال‌ها و افتخارات زیادی که در این سال‌ها در این رشته کسب کرده، می‌گوید: «من تا الان دقیقا 21 مدال جهانی دارم که از جمله آن‌ها، 14 مدال جام‌جهانی است که 11 مورد آن‌ها طلاست. مدال طلا و نقره و برنز قهرمانی جهان هم دارم. من بعد از 40 سال، اولین ایرانی بودم که توانستم در رشته سنگ‌نوردی مدال بیاورم و رکورد بازی‌های جهانی را هم شکستم. همان سال هم با رای مردم، برترین ورزشکار غیرالمپیکی سال 2017 جهان شدم که برای من خیلی ارزشمند بود و تا امروز هیچ ورزشکار ایرانی موفق به کسب این افتخار برای سرزمین‌مان نشده است. خیلی خوشحالم که یکی از ورزشکارهای سرزمینم ایران، این افتخارات را کسب کرده است».

روزی 9 ساعت تمرینات دیوانه‌وار داشتم
او درباره تمریناتی که برای کسب این مدال طلا و شکست‌دادن رقیب مطرح اندونزیایی‌اش پشت سر گذاشته، می‌گوید: «تمرینات بسیار سنگینی داشتم که شاید کلمه سنگین هم برای آن کم باشد و نتواند توصیف دقیقی از آن‌ را در ذهن شما به جا بگذارد. من روزی 3 جلسه معادل 9 ساعت تمرین می‌کردم. تمرین‌های دیوانه‌واری داشتم که از اوج فشار تمرین، سرم گیج می‌رفت، دست‌ و پاهایم می‌لرزید. توضیح دادنش خیلی سخت است و باید هر فردی تجربه کند، اما همین‌قدر بگویم که این‌قدر سخت بود که گاهی حتی توانی برای حرف‌زدن هم نداشتم و به تنها چیزی که فکر می‌کردم و من را سرپا نگه می‌داشت، امید به قهرمانی و کسب مدال طلا در آسیا بود. من می‌خواستم باز هم برای سرزمینم افتخاری کسب کنم. البته همه این‌ها به لطف پروردگارم بود و او را بیشتر از هر کسی و هر چیزی دوست دارم».

پیش‌نیازهای سنگ نوردی داشتن قدرت ‌بدنی
 وزن کم و صبر است
از پسر طلایی سنگ نوردی ایران می‌پرسم که اگر نوجوانی علاقه‌مند به فعالیت در این رشته ورزشی باشد، باید چه ویژگی‌های جسمانی و روانی داشته باشد که «رضا» می‌گوید: «اگر نوجوانی به فعالیت در این رشته علاقه‌مند باشد، قدرت بدنی مناسب با وزن کم، پیش نیاز اولیه آن است. داشتن قدی حداقل 165 یا170 تا 185 سانتی‌متر مناسب است. این رشته هم در سه ماده سرطناب، بولدرینگ و سرعت تعریف شده است. ورزشکار باید ببیند به کدام علاقه بیشتری دارد و استعدادش در سرعت است یا استقامت و قدرت؟ این‌ها را مربی بر اساس دانشی که دارد، ارزیابی می کند و به او می‌گوید تا خودش تصمیم ‌نهایی را  بگیرد،اما آن چیزی که بیشتر برای شروع نیاز است، داشتن قدرت بدنی و ذهنی است. مهم‌ترین معیار ذهنی هم داشتن صبر است. صبر در رشته ما، اولین پیش نیاز است. باید تمرین کنید و صبر داشته باشید، چون با یک شب، یک ماه یا حتی یک سال تمرین یا با یک یا چند شکست نباید احساس کنید به درد این رشته نمی‌خورید و ناامید شوید».

هدف بعدی‌ام
 قهرمانی المپیک 2024 است
«حالا اصلی‌ترین هدف و آرزویم قهرمانی در المپیک پاریس 2024 است. همه تلاشم برای همین است». او با این مقدمه درباره نحوه سنگ نوردی‌اش می‌گوید: «شیوه من این‌طور است که استارت و شروع بسیار سریع و محکمی دارم. 5 متر بعدی را با سرعت معمولی‌تر طی می‌کنم و 5 متر آخر را با تمام سرعت بالا می‌روم. همه این‌ها برنامه‌ریزی شده است و این‌قدر ساده نیست که یک مخاطب عادی با یک بار تماشا، متوجه شیوه آن بشود. تا مسیر 15 متری را طی نکنید و سنسور را لمس نکنید، همه تلاش‌هایتان در این رشته بی‌فایده بوده است. در این رشته، کسی قوی‌تر است که سنسور برایش سبز می‌شود. قوی بودن هم فقط بدنی نیست، ذهنی و روانی است. پیش نیازهای عمیق و حرفه‌ای پشت موفقیت در این رشته ورزشی است و امیدوارم که تا زمان المپیک، بتوانم به همه این‌ها دست یابم».
 

لقب «یوزپلنگ آسیا» را
بیشتر دوست دارم
در این سال‌ها لقب‌های زیادی به او داده‌اند. خودش در این باره می‌گوید: «بله، لقب‌های زیادی دادند و اصلی‌ترینش که به آن می‌بالم، سریع‌ترین مرد عمودی جهان است. البته این‌طور نیست که این عنوان همیشه برای یک نفر بماند. تا زمانی بود که من رکورددار جهان بودم. 4 سال من این افتخار را به عنوان یک ایرانی یدک می‌کشیدم و این چیزی بود که از بچگی آرزویش را داشتم. عنوان بعدی که دوست دارم، یوزپلنگ آسیاست که توسط رئیس فدراسیون جهانی در سال 2014 بعد از شکست یک رکورد جهانی به من داده شد. بقیه را مردم و رسانه‌ها داده‌اند مثل مرد صخره‌ای، مرد عنکبوتی، مرد آهنین و ... که از لطف آن‌ها ممنونم».

سنگ نوردی رشته گرانی نیست
فعالیت در این رشته، چقدر هزینه دارد؟ قیمت تجهیزاتش چقدر است؟ «رضا» که در بالاترین سطح این رشته فعالیت می‌کند، می‌گوید: «این رشته زمانی که برای شروع فعالیت در آن وارد یک باشگاه می‌شوید، هزینه خاصی ندارد برای مثال 3 تا 4 ماه اول، شما می‌توانید از کفش‌های معمولی استفاده کنید، اما برای حرفه‌ای‌تر شدن باید کفش‌های سنگ نوردی بخرید که زیاد گران نیست. به‌طور کلی از نظر من این رشته گران نیست مگر این که بخواهید در سطح فوق حرفه‌ای کار کنید که علاوه بر کفش، پودرهایی که استفاده می‌شود و ... گران است، اما در سطح معمولی، ورزش بسیار خوبی است. شما ورزشی را پیدا نمی‌کنید که هم در طبیعت فعالیت داشته باشید و هم در سالن. از نظر من، خاص‌ترین رشته جهان است و من به همین دلیل عاشق آن هستم. اگر برگردم به عقب، قطعا باز هم این رشته را انتخاب می‌کنم و برای موفقیت در آن تلاش خواهم کرد».

سنگ نوردی نگاه‌تان
به زندگی را عوض می‌کند
دارنده 21 مدال جهانی درباره تاثیرات فعالیت در این رشته ورزشی می‌گوید: «این رشته واقعا قوی‌تان می‌کند؛ از لحاظ جسمی، روانی، ذهنی، تفکرات و ... . کلا بعد از یک مدتی فعالیت در آن، یک آدم دیگر می‌شوید. شما با سنگ نوردی در عرض چند ثانیه، می‌روید بالای بالا و در کمتر از چند ثانیه از آن بالا به پایین می‌آیید. همین اتفاق، نگاه شما را به زندگی عوض می‌کند. شما هیچ‌وقت نمی‌توانید با قاطعیت تمام بگویید من همیشه در اوج هستم. این رشته با صدم‌های ثانیه ارتباط دارد تا شما ارزش وقت‌تان را به طرز عجیبی، بهتر درک کنید و بدانید که صدم ثانیه‌ها می‌تواند سرنوشت شما را تغییر دهد. پیش‌بینی هم در این رشته سخت است. نکته جالب دیگر هم این است که این رشته انتها ندارد. شما بعد از یک مدت که دنیای حرفه‌ای تمام شد، می‌توانید در طبیعت به عنوان سرگرمی، صخره‌نوردی کنید، چون دنیای متفاوتی دارد و آن‌قدر زیبا و هیجان‌انگیز است که می‌توانید با آن یک سبک‌زندگی جدید را آغاز کنید. انگار سنگ‌نوردی یک کلاس سبک‌زندگی است. به نظر من هر فردی طبیعت را دوست دارد، باید با این رشته ورزشی هم آشنا باشد».